Κριτική παράστασης: «Μαρία Κάλλας»
Πριν από λίγες ημέρες, παρακολούθησα τη παράσταση «Μαρία Κάλλας», σε κείμενο της Ανδρομάχης Γεωργιάδου και σκηνοθεσία του Αντώνη Καραγιάννη, στο Θέατρο Σοφούλη.
Επρόκειτο για μια βιωματική αφήγηση της Μαρίας Κάλλας, της ντίβας που δόξασε την Ελλάδα μέσω της όπερας, της μυθικής αυτής φιγούρας που μας έρχεται στο μυαλό όταν σκεφτόμαστε τη λέξη «υψίφωνος».
Παρότι δεν είναι μια θεματική που θ' απασχολήσει τον μέσο θεατή, οφείλω να ομολογήσω πως εξεπλάγην από τη προσέλευση του κόσμου στη πρεμιέρα του έργου, αν λάβω ως δεδομένο ότι η απήχηση της όπερας και εν γένει της κλασικής μουσικής είναι μικρή για τους περισσότερους Έλληνες.
Η Ανδρομάχης Γεωργιάδου προσπάθησε μέσα σε μια ώρα να παρουσιάσει όλες εκείνες τις πτυχές της ζωής της Κάλλας που ήταν -και εξακολουθούν να είναι- άγνωστες στους περισσότερους ανθρώπους. Μέσα από ένα επιτυχώς συμπυκνωμένο κείμενο, περάσαμε σιγά σιγά από τα «παραθύρια» της ψυχής ενός θρύλου, αφουγκραζόμενοι τα άγχη και τις σκέψεις της, τους θυελλώδεις έρωτες της, όπως αυτόν με τον Ωνάση, παρατηρώντας τη να αντιμετωπίζει ο,τι προέκυπτε όπως πολύ καλά εκείνη γνώριζε. Η πρωταγωνίστρια ερμήνευσε με αποφασιστικότητα όλη τη «φλογερή» προσωπικότητα της Ελληνίδας σοπράνο, πείθοντας μας πως έπαιρνε σάρκα και οστά μπροστά μας.
Θα ήθελα να προσθέσω πως, εκτός από το σκηνικό που βασιζόταν πολύ στους φωτισμούς, τους οποίους και πάντοτε εκτιμώ δεόντως εάν είναι καλοδουλεμένοι και ευφυώς τοποθετημένοι, εκτίμησα και την χρήση τεχνητού καπνού, ο οποίος προσέδωσε μια αύρα μυστικισμού στη σκηνή, αναδεικνύοντας έτσι τη Κάλλας ως μια θεϊκή οντότητα, όπως άλλωστε ήταν και το προσωνύμιο που της είχε δοθεί από το οπερατικό κοινό: "La Divina" ή, αλλιώς, "Θεϊκή".
Άξια αναφοράς είναι και η προσθήκη «ζωντανής» μουσικής υπόκρουσης στη παράσταση, με τη πιανίστρια Μαρίνα Χονδροματίδου να συνοδεύει τεχνιέντως τις άριες που η Ανδρομάχη Γεωργιάδου κλήθηκε να ερμηνεύσει. Μιας και το κομμάτι για πιάνο «Gnosienne No. 1» τυχαίνει να είναι ένα μια απο τις αγαπημένες μου δημιουργίες από τον Γάλλο πιανίστα και συνθέτη, Erik Satie, η η ταλαντούχα Μαρίνα Χονδροματίδου αμέσως μου τράβηξε τη προσοχή, παίζοντας μαεστρικά το κομμάτι στο πιάνο.