Γιώργος Παράσχος: «Επιβιώνουμε με τη γνώση»

Γράφει ο Βασίλης Τσερτσίδης

Λίγο πριν την πρεμιέρα του μονόλογου «Το κορίτσι μου», αυτή τη Δευτέρα, στο θέατρο Αμαλία, ο ηθοποιός Γιώργος Παράσχος, ο οποίος επιμελείται και την συγγραφή του κειμένου μαζί με τον δημοσιογράφο Χρήστο Κωνσταντίνου, είχε τη καλοσύνη να απαντήσει σε κάποιες ερωτήσεις μου, σχετικά με τη παράσταση. Οφείλω να γράψω δημοσίως πόσο μεγάλη εντύπωση μου έκανε η «ζεστασιά» στη φωνή του, μόλις απάντησε στην τηλεφωνική μου κλήση, προκειμένου να συνεννοηθούμε για τη συνέντευξη. Το οικείο ύφος του, αλλά και η άμεση προθυμία, παρά το βεβαρυμένο του πρόγραμμα, σπάνια συναντώνται πλέον. Γιώργο, σ’ ευχαριστώ πολύ, ευελπιστώ να συνεχίσεις να ομορφαίνεις τον κόσμο μέσω του χαρακτήρα σου και των καλλιτεχνικών σου ανησυχιών!

Το κείμενο, το οποίο συνυπογράφεις με τον δημοσιογράφο Χρήστο Κωνσταντίνου, βασίζεται σε αληθινή ιστορία. Τι σας οδήγησε στη συγγραφή του;

Η ίδια η ιστορία...και φυσικά το μήνυμα που άφησε σε εμάς προσωπικά, Δεν ήξερα αυτή τη πλευρά της ζωής, και είπαμε πως, αυτή η μορφή ζωής όμως υπάρχει δίπλα μας...και θέλαμε να στείλουμε το μήνυμα που λάβαμε εμείς και με τον υπόλοιπο κόσμο.
 

Που επικεντρώνεται το έργο; Είναι η αγάπη και η αλληλεξάρτηση ταυτόσημες έννοιες;

 Όπως με ρώτησες... στην εξάρτηση, που όπου υπάρχει εξάρτηση είναι κακό, όποια μορφή και να έχει, ακόμα και στην αγάπη.

Ποιες είναι οι πρώτες λέξεις ή φράσεις που σου έρχονται στο μυαλό όταν σκέφτεσαι την ανθρώπινη ύπαρξη;
 

Αγάπη, βοήθεια, στήριξη, κατανόηση, ΑΝΘΡΩΠΙΑ... Είναι αυτά που έχουμε χάσει σαν είδος... θα ήταν πιο απλή και ωραία η ζωή μας, αν υπήρχαν ακόμα αυτές οι έννοιες.

Πώς θα περιέγραφες τη συνεργασία με όλους τους συντελεστές της παράστασης;

Ένα ταξίδι πρώτης θέσης… Αλλά σε ανθρώπινη αποστολή που πρέπει να προσπαθήσουμε να σώσουμε ο,τι και όποιον μπορούμε

Καθόλη τη διάρκεια των προβών, ποια συναισθήματα κυριαρχούσαν στη ψυχή σου;

Η χαρά που την νοσταλγώ, το όνειρο που χάθηκε, η αγάπη που πέταξα; Που ποτέ δεν είχα ή που δεν ήταν έτσι όπως περίμενα; Και άλλα...

Πιστεύεις πως υπάρχει αγνή, ανυστερόβουλη αγάπη;

Ναι όταν έχει να κάνει σε φιλικό επίπεδο που δεν θέλεις και δεν απαιτείς να κερδίσεις τίποτα από τον άλλον.

Τελικά, επιβιώνουμε υποφέροντας ή υποφέρουμε επιβιώνοντας;

Επιβιώνουμε με την γνώση... Η γνώση πάει εκεί που υπάρχει άγνοια... Η διαδικασία μάθησης δεν είναι πάντα υποφερτός τρόπος... Γιατί δεν μιλάμε για μαθήματα σχολείου, αλλά ζωής.